زخم پای دیابتی یکی از عوارض قابل توجه دیابت است و بیشترین قسمت عوارض پای دیابتی را تشکیل می‌دهد. حدود ۱۵ درصد مبتلایان به دیابت گرفتار زخم پای دیابتی می‌شوند و حدود ۸۴ درصد موارد قطع قسمت انتهایی پا را تشکیل می‌دهد. در طی ۲۰ سال اخیر افزایش مرگ و میر ناشی از دیابت بیشتر ناشی از عوارض عروقی دیابت بوده است که شامل درگیری عروق ریز مانند درگیری‌های کلیه و رتینوپاتی و درگیری عروق بزرگ شامل عروق انتهای اندام تحتانی که به دنبال آن اختلال در فرایند ترمیم زخم رخ می‌دهد.

مکانیسم ایجاد زخم پای دیابتی
دیابت با چند مکانیسم موجب زخم پای دیابتی می‌شود. معمولاً علت اصلی ایجاد زخم فقدان حس درد در زمینه نوروپاتی است. از طرفی دیگر خود نوروپاتی پوست پا را خشک و شکننده می‌کند و استعداد ترک برداشتن پوست را افزایش می‌دهد. از طرف دیگر به علت اختلال سیستم ایمنی، ساز و کار مقابله با میکروب‌ها در افراد دیابتی اختلال دارد و زخم افراد دیابتی در عفونی شدن قرار دارد. از طرف دیگر به علت درگیری عروقی، خون رسانی به بافت‌های آسیب دیده مختل است و همین ترمیم بافت را با اختلال مواجه می‌کند.
پیشگیری
مهمترین اقدام پیشگیری از ایجاد زخم است.
جلوگیری از تحت فشار قرار گرفتن نقاطی از پا که معمولاً تحت فشار قرار می‌گیرند.
جلوگیری از سوختگی پای دیابتی به وسیله دوری از وسایل گرمازا
مرطوب نگه داشتن پاها به وسیله وازلین و مرطوب کننده‌ها
درمان
درمان زخم پای دیابتی شامل شستشو و پانسمان مناسب و استفاده از آنتی‌بوتیک و در صورت نیاز دبریدمان و آمپوتاسیون است.

جهت مشاوره یا پانسمان زخم پای دیابتی در منزل با ما تماس بگیرید.

۲۲۷۶۶۰۸۰
۲۲۷۶۶۰۹۰

عفونت محل جراحی

الف: عفونت محل جراحی (عفونت سطحی)

عفونت سطحی محل جراحی باید ویژگی های زیر را داشته باشد: عفونت طی 30 روز پس از عمل جراحی روی داده باشد و تنها، پوست و بافت زیر پوستی را درگیر کرده باشد و دست کم یکی از موارد زیر را داشته باشد:

الف) ترشح چرکی از محل برش سطحی؛

ب) ارگانیسم از مایع یا بافت محل برش سطحی که به طور آسپتیک تهیه شده باشد، جدا گردد؛

پ) دست کم یکی از علائم یا نشانه های: دردناکی، ورم موضعی، قرمیز یا گرمی وجودداشته باشد و زخم را پزشک عمداً باز کرده باشد، مگر اینکه کشت منفی باشد؛

ت) تشخیص عفونت سطحی توسط پزشک مربوطه مطرح شده باشد.

توصیه لازم در گزارش دهی:

– آبسه بخیه(آماس و ترشح مختصر از محل عبور نخ بخیه) را به عنوان عفونت گزارش نکنید؛

– موضع محدود چاقوخوردگی را براساس عمق آن به عنوان عفونت پوست یا بافت نرم گزارش کنید؛

– اگر عفونت محل جراحی به فاسیا و لایه های عضلات نیز نفوذ کند به عنوان عفونت عمقی محل جراحی گزارش کنید؛

– عفونت هایی که محل های برش و سطحی و عمقی را درگیر کرده است به عنوان عفونت برش عمقی گزارش کنید.

ب: عفونت محل جراحی (عفونت عمقی)

عفونت عمقی محل جراحی باید ویژگی های زیر را داشته باشد:

عفونت مربوط به عمل جراحی که طی 30 روز بروز کرده باشد در صورتی که هیچ چیزی (implant) در محل قرار داده نشده باشد و یا طی یک سال بروز کرده باشد در صورتی که چیزی در محل قرار گرفته باشد و بافت های عمقی(فاسیا و لایه های عضلانی) را درگیر کرده باشد و بیمار دست کم یکی از ویژگی های زیر راداشته باشد:

الف) ترشح چرکی از عمق محل برش به شرطی که مربوط به یک ارگان یا فضای دیگر نباشد؛

ب) عفونت عمقی محل جراحی که خود به خود یا توسط جراح و یا در زمانی که یکی از علائم یا نشانه های زیر بروز کند، باز می شود مگر اینکه زخم دارای کشت منفی باشد: دمای بالای 38، حساسیت و دردناکی موضعی؛

پ) آبسه یا شواهد دیگری از عفونت در عمق زخم که در حین جراحی مجدد، آزمایش های هیستوپاتولوژیک یا رادیولوژی دیده شود؛

ت) تشخیص عفونت عمقی توسط پزشک مربوطه.

ج: نوع عفونت :عفونت محل جراحی(اعضای داخلی، فضاهای بین اعضا)

این نوع عفونت عبارت است از عفونت هر بخش بدن(بجز محل برش پوستی، فاسیا، لایه های عضلات) که باز شده و حین عمل جراحی دستکاری شود. این عفونت ها را تحت عنوان عفونت محل جراحی (باذکر نام ارگان/ یا فضای درگیر) ذکر می کنند. آنچه در جدول بعد می آید محل های ویژ] ای را که در طبقه بندی محل های عفونت وجود دارد ذکر می کند.

برای مثال آبسه دیافراگم متعاقب برداشتن آپاندیس را به عنوان عفونت محل جراحی در داخل شکم ذکر می کنند. این عفونت اگر مربوط به عمل جراحی باشد، طی 30 روز پس از عمل جراحی (در صورتی که هیچ چیزی در محل قرار نگرفته باشد) یا طی یک سال (اگر چیزی در محل قرار گرفته باشد) بروز نموده و می تواند عفونت هر قسمتی از بدن را شامل گردد(بجز محل برش جراحی، فاسیا یا لایه های عضلانی) که طی عمل جراحی دستکاری شده است و بیمار دست کم یکی از ویژگی های زیر را دارد:

الف) خروج ترشح چرکی از درنی که در محل زخم و داخل فضا یا ارگان خاصی قرار داده اند؛

ب) وجود ارگانیسم که از طریق کشت داخل فضا یا ارگان ویژه یا بافت خاصی ثابت شود؛

پ) آبسه یا هرگونه شواهدی دال بر عفونت در زخم یا فضا و یا ارگانی خاص که از طریق مشاهده مستقیم یا آزمایشات بافت شناسی یا رادیولوژیکی کشف شود؛

ت) تشخیص پزشک.

جهت مشاوره یا پانسمان زخم محل جراحی در منزل با ما تماس بگیرید.

۲۲۷۶۶۰۸۰
۲۲۷۶۶۰۹۰

زخم بستر (Bedsore) به آسیب بافت بدن ( پوست٬ درم٬ اپیدرم و ماهیچه) در اثر ایجاد فشار طولانی مدت بر یک یا چند نقطه از بدن گفته می‌شود. خوابیدن درازمدت در یک وضعیت ثابت، سائیدگی در صندلی یا بستر، استفاده از لگن بیمار به طور نامناسب و یا سائیدگی با ملحفه می‌تواند به بخشی از پوست یا بافت بدن آسیب بزند.

بیماران بستری‌شده یا در حال کما، افراد مفلوج یا متحرک با ویلچیر از جمله افرادی هستند که در معرض خطر ابتلا به زخم بستر قرار دارند.
زخم بستر اغلب در قسمت های استخوانی بدن به وجود می آید چون در این بخش ها فشار بیشتری بر پوست وارد می‌شود و چربی کمتری برای حفاظت از این ناحیه وجود دارد. (بیشتر…)

آمپول دگزامتازون از پرمصرف ترین داروها در کشور است و اگر چه روند بهبودی بیماری را سرعت می بخشد اما عوارض جبران ناپذیری از جمله ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن ، افسردگی و پوکی استخوان بر جا می گذارد. (بیشتر…)

انواع سکته مغزی:
:eight_spoked_asterisk:سکته مغزی ایسکمیک
متداول ترین نوع سکته مغزی، ایسکمیک، نام دارد. تقریبا از هر 10 سکته مغزی 9 مورد در این گروه قرار می گیرند. عامل بروز سکته مغزی، لخته خونی است که در رگ درون مغز ایجاد شده است. لخته خون ممکن است در نقطه ای خاص گسترش یافته یا از سایر نقاط بدن به مغز رسیده باشد.

:eight_spoked_asterisk:سکته مغزی هموراژیک
سکته مغزی هموراژیک بسیار نادر و مرگ بار است. این نوع سکته وقتی بروز می کند که یک رگ خونی ضعیف در مغز منفجر شود. نتیجه این نوع سکته، خونریزی شدید درون مغز است که متوقف کردن اش بسیار دشوار است.
:eight_spoked_asterisk:سکته مغزی کوتاه (TIA)
حمله ایسکمیک گذرا را اغلب سکته مغزی کوتاه می نامند. لخته خون قسمتی از مغز را به طور موقت از کار می اندازد و علایمی شبیه سکته مغزی نمایان می شود. به گزارش سلامت نیوز وقتی جریان خون دوباره برقرار شود، علایم و نشانه های سکته مغزی از میان می روند. سکته مغزی کوتاه، نشان دهنده آن است که سکته مغزی اصلی به زودی به وقوع می پیوند. اگر فکر می کنید سکته مغزی کوتاهی را پشت سر گذاشته اید باید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید تا او احتمال بروز سکته مغزی اصلی را به حداقل برساند.